Description

Language: EN TH PTIDKRCN

At the end of the voyage diary, it reads: "We finally saw the lights on the shore when the moon fell into the velvet-like sea for 51st times. Con West and Moore cried in joyful tears. This is my second time seeing these two fools crying except at the father's funeral. We were silent but all tacitly began to use manual oars. We hummed the song ‘Old Man of Heaven' that we learned since we were born. But now, We are sailing to the shore, the hometown of the father and mother."

航海日记的最后写到：在月亮第51次沉入宛如天鹅绒的大海，我们终于看到了岸边的灯火，康韦斯特和摩尔仑的眼眶里都挂着激动的泪水，这二个傻大个儿哭泣，除了在父亲的葬礼上，这还是我人生中的第二次看到。我们沉默但默契地开始拿出手摇浆，哼着《天之津的老人》，我们出生后就学会的歌曲，然而现在，我们驶向岸边，那个父亲和母亲的故乡。

No final do diário náutico, escreveu: Na 51ª vez em que a lua afundou-se no mar aveludado, finalmente vimos as luzes na praia e as lágrimas de excitação pairavam nos olhos de Conwest e Moore. Exceto no funeral do pai, isso foi a segunda vez na minha vida em que vi eles dois choraram. Ficamos em silêncio, mas tacitamente começamos a sacudir os remos e cantarolamos "O velhote no Céu", a canção que aprendemos logo depois que nascemos, mas agora estamos indo para a praia, a cidade natal do pai e da mãe.

ไดอารี่ท่องทะเลครั้งสุดท้ายเขียนถึง
"ดวงจันทร์จมลงไปในท้องทะเลครั้งที่ 51
ที่เสมือนกำมะหยี่....
ในที่สุดพวกเราก็มองเห็นแสงไฟบนฝั่ง
ดวงตาของคอนเวย์และมัวร์
เต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความตื่นเต้น
นอกจากงานศพของบิดาที่หลั่งน้ำตา
นี่เป็นครั้งที่สองในชีวิตของข้าที่เห็น
พวกเราเงียบกริบแต่ก็เริ่มจับไม้พาย
มาพายโดยไม่ได้นัดหมายและฮัมเพลง
(ชายชราในเมืองทะเล)นั่นคือ
เพลงที่พวกเราเกิดมาก็ร้องเป็น
จนถึงตอนนี้พวกยังคงแล่นเรือไปที่ฝั่ง
นั่นคือบ้านเกิดของบิดาและมารดา"

Di voyage diary terakhir dituliskan bahwa: "Ketika bulan telah jatuh untuk ke 51 kalinya, akhirnya telah ditemukan sebuah lampu di tepi pantai". Con West dan Moore menangis terharu. Ini kedua kalinya aku melihat kedua orang ini menangis di pemakaman ayahnya. Kami semua terdiam dalam lantuan lagu "Old Man of Heave", ini adalah sebuah lagu yang kami pelajari sejak kecil. Saat ini kami telah berlayar ke tepian, kembali ke kampung halaman orang tua kami.

항해 일지 마지막 기록：달이 51번째로 벨벳 같은 바다에 잠겼을 때 우리는 드디어 물가의 등불을 발견했다, 켄위스트와 말룬의 눈에 감격의 눈물이 고이더니 두 거구들이 울기 시작했다, 아버지의 장례식 이후로 두번째로 보는 광경이다, 우리는 말 없이 《하늘 나루의 노인》을 흥얼거렸다, 그리고 지금 아버지와 어머니의 고향 물가를 향해 질주하고 있다.